X:14 T: S:Efter Olof Hermansson, Lingvide i Burs. M:2/4 L:1/16 K:Bb F2|F2 F F F2 G A|B4 G3 G| w:1.~En jä-ga-rä gikk si at ja-gä, en c2 c c B2 A G|(F3E) HD2 D2| w:jä-ga-rä gikk si at ja-gä äut- F3 D ((3B,2D2) F2|((3B2c2) d2| w:äi ’n lunn_ så gröin,_ ja, HB2 B2|c3 c ((3F2G2) A2|B4 z2|] w:ja äut-äi ’n lunn_ så gröin. W:2. Pa väg’n så möit’n a päikå, o. s. v. W: ä päikå, sum va fäin — ja, ja o. s. v. W:3. »Vartän, vartän, mäin päikå? W: Vartän, däu ståltä måi?» W:4. »Ja ska ga haim ti min fadar, W: sum bour äi lund’n gröin.» W:5. »Va skatt däu gär bäi din fadar, W: sum bour äi lund’n gröin?» W:6. »Dä ska ja di bloumar plukkä W: at bindä kransar av.» W:7. »Vaim ska di kransana havä?» W: »Daim ska min fästman ha.» W:8. Da drägd’n av sitt figgar W: en rigg av gull så röi.» % felplacerat cittatecken, ska antagligen vara efter vers 9 W:9. »Ta dän, ta dän, mäin päikå, W: ta dän, däu ståltä måi! W:10. »Behald din skägk u däin gåvå, o. s. v. W: ja dän mouttagar ai, ja ja» o. s. v.