Efter Elisabet Olofsdotter, Flors i Burs.
-
Ja knappäst haddä kummä äi di blomstrandä åri,
ja knappäst haddä hunnä äuti värd’n ti at säi,
da rann dä mi ’n tagkä så faselit i hågän,
sum mi skuddä ländä ti spott u ti späi.
Ja stourä Härrä Gud, fyst va ja däin bräud,
u sinä yvarträddä ja de ʃauändä Guss bud.